குறள் 1227

காலை அரும்பிப் பகலெல்லாம் போதாகி
மாலை மலரும்இந் நோய்.

மு.வரதராசனார் உரை:

இந்த காமநோய், காலைப்பொழுதில் அரும்பாய்த் தோன்றி, பகற்பொழுதெல்லாம் பேரரும்பாய் வளர்ந்து மாலைப்பொழுதில் மலராகின்றது.

பரிமேலழகர் உரை:

(‘மாலைப் பொழுதின்கண் இனையையாதற்குக் காரணம் என்னை’? என்றாட்குச் சொல்லியது.) இந்நோய் – இக்காமநோயாகிய பூ; காலை அரும்பி – காலைப் பொழுதின்கண் அரும்பி; பகல் எல்லாம் போது ஆகி – பகற்பொழுதெல்லாம் பேரரும்பாய் முதிர்ந்து; மாலை மலரும் – மாலைப் பொழுதின்கண் மலராநிற்கும். (துயிலெழுந்த பொழுதாகலின் கனவின்கண் கூட்டம் நினைந்து ஆற்றுதல்பற்றி, ‘காலை அரும்பி’ என்றும், பின் பொழுது செலச்செல அது மறந்து பிரிவுள்ளி ஆற்றாளாதல் பற்றிப் ‘பகலெல்லாம் போதாகி’ என்றும் , தத்தம் துணையை உள்ளி வந்து சேரும் விலங்குகளையும் மக்களையும் கண்டு, தான் அக்காலத்தின் நுகர்ந்த இன்பம் நினைந்து ஆற்றாமை மிகுதிபற்றி ‘மாலை மலரும்’ என்றும் கூறினாள். ‘பூப்போல இந்நோய் காலவயத்ததாகாநின்றது’ என்பது உருவகத்தால் பெறப்பட்டது. ஏகதேச உருவகம்.).

உரை:

காதல் என்பது காலையில் அரும்பாகி, பகல் முழுதும் முதிர்ச்சியடைந்து, மாலையில் மலரும் ஒரு நோயாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை:

காதல் துன்பமாகிய இப்பூ, காலையில் அரும்புகிறது; பகலில் முதிர்கிறது; மாலைப்பொழுதில் மலர்ந்து விடுகிறது.

மணக்குடவர் உரை:

இக்காம நோயாகிய பூ விடியற்காலத்தே அரும்பிப் பகற்பொழுதெல்லாம் முகிழ் முகிழ்த்து மாலைக்காலத்தே மலரா நின்றது.

திருக்குறளார் வீ. முனிசாமி உரை:

இக் காமமாகிய பூ காலைப் பொழுது அரும்பி, பகற்பொழுதெல்லாம் பேரரும்பாய் முதிர்ந்து மாலைப்பொழுதினிலே மலரும்.

Transliteration:

kaalai arumpip pakalellaam poadhaaki
maalai malarum-in noai

Translation:

My grief at morn a bud, all day an opening flower,
Full-blown expands in evening hour.

Explanation:

This malady buds forth in the morning, expands all day long and blossoms in the evening.