குறள் 531

இறந்த வெகுளியின் தீதே சிறந்த
உவகை மகிழ்ச்சியிற் சோர்வு.

மு.வரதராசனார் உரை:

பெரிய உவகையால் மகிழ்ந்திருக்கும் போது மறதியால் வரும் சோர்வு, ஒருவனுக்கு வரம்பு கடந்த சினம் வருவதைவிடத் தீமையானதாகும்.

பரிமேலழகர் உரை:

சிறந்த உவகை மகிழ்ச்சியின் சோர்வு – மிக்க உவகைக் களிப்பான் வரும் மறவி, இறந்த வெகுளியின் தீது – அரசனுக்கு அளவிறந்த வெகுளியினும் தீது.
(மிக்க உவகை பெருஞ்செல்வம், பேரின்பம், பெருமிதம் என்று இவற்றான் வருவது. அளவு, பகைவரை அடர்த்தற்கும் கொடியோரை ஒறுத்தற்கும் வேண்டுவது. இறந்த வெகுளி: ஒரோவழிப் பகைவரையும் கொல்லும், இஃது அன்னதன்றித் தன்னையே கோறலின், அதனினும் தீதாயிற்று).

உரை:

அகமகிழ்ச்சியினால் ஏற்படும் மறதி, அடங்காத சினத்தினால் ஏற்படும் விளைவை விடத் தீமையானது.

சாலமன் பாப்பையா உரை:

மிகுந்த மகிழ்ச்சிப் பெருக்கால் வரும் மறதி, அளவு கடந்த கோபத்தைக் காட்டிலும் கொடுமையானது.

மணக்குடவர் உரை:

மிகுந்த வெகுளியினும் தனக்குத் தீமையைச் செய்யும்; மிக்க உவகைக்களிப்பினால் வரும் மறப்பு. தனக்குச் சிறந்த உவகை தன்மகிழ்ச்சியாற் சோருஞ் சோர்வு என்றும், உய்க்க வேண்டுமவரிடத்து உய்க்கும் உவகை என்றுமாம்.

Transliteration:

iRandha vekuLiyin theedhae siRandha
uvakai makizhchchiyiR soarvu

Translation:

‘Tis greater ill, it rapture of o’erweening gladness to the soul
Bring self-forgetfulness than if transcendent wrath control.

Explanation:

More evil than excessive anger, is forgetfulness which springs from the intoxication of great joy.