குறள் 1296

தனியே இருந்து நினைத்தக்கால் என்னைத்
தினிய இருந்ததென் நெஞ்சு.

மு.வரதராசனார் உரை:

காதலரைப் பிரிந்து தனியே இருந்து அவருடைய தவறுகளை நினைத்தபோது என் நெஞ்சம் என்னைத் தின்பது போல் துன்பம் செய்வதாக இருந்தது.

பரிமேலழகர் உரை:

(இதுவும் அது.) என் நெஞ்சு இருந்தது – என் நெஞ்சு ஈண்டு இருந்தது; தனியே இருந்து நினைத்தக்கால் – காதலரைப் பிரிந்திருந்து அவர் கொடுமைகளை யான் தன்னொடு நினைத்தக்கால்; என்னைத் தினிய – அவ் அளவறிந்து என்னைத்தின்பது போன்று துன்பம் செய்தற்கே. (‘என்மாட்டிருந்தது அன்று அவர் கொடுமைகளை உட்கொண்டு எனக்கு ஆற்றாமை செய்தற்கே, இன்று அவை நோக்கி அவரொடு புலத்தற்கன்று’ என்பதாம்.).

உரை:

காதலர் பிரிவைத் தனியே இருந்து நினைத்தபோது என் நெஞ்சம் என்னைத் தின்பது போலக் கொடுமையாக இருந்தது.

சாலமன் பாப்பையா உரை:

காதலர் பிரிவைத் தனியே இருந்து நினைத்தபோது என் நெஞ்சம் என்னைத் தின்பது போலக் கொடுமையாக இருந்தது.

மணக்குடவர் உரை:

என்னெஞ்சு, யான் தனிப்பட்டிருந்து நினைத்தால் உடம்படாது என்னை நலிவதாக இருந்தது. இது தலைமகள். நெஞ்சு அவர் செய்கின்ற கொடுமையை யுட்கொண்டு உள்ளாதே, யான்தனிப்பட்டால் நலிவதாக இருந்தது. நீ வருதலானே இப்பொழுது தப்பினேனென்று அதனோடு புலந்து தோழிக்குக் கூறியது.

திருக்குறளார் வீ. முனிசாமி உரை:

எனது மனமானது இங்கே இருந்துகொண்டு காதலரைப் பிரிந்து அவரது கொடுமைகளைத் தன்னுடன் சேர்ந்து நினைக்கும்போது என்னைத் தின்பது போன்ற துன்பத்தைச் செய்வதாகின்றது.

Transliteration:

thaniye irundhu ninaiththakkaal ennaith
thiniya irundhadhen nenju

Translation:

My heart consumes me when I ponder lone,
And all my lover’s cruelty bemoan.

Explanation:

My mind has been (here) in order to eat me up (as it were) whenever I think of him in my solitude.