குறள் 557

துளியின்மை ஞாலத்திற்கு எற்றற்றே வேந்தன்
அளியின்மை வாழும் உயிர்க்கு.

மு.வரதராசனார் உரை:

மழைத்துளி இல்லாதிருத்தல் உலகத்திற்கு எத்தன்மையானதோ, அத்தன்மையானது நாட்டில் வாழும் குடிமக்களுக்கு அரசனுடைய அருள் இல்லாத ஆட்சி.

பரிமேலழகர் உரை:

‘துளி’ இன்மை ஞாலத்திற்கு எற்று – மழை இல்லாமை வையத்து வாழும் உயிர்கட்கு எவ்வகைத் துன்பம் பயக்கும், அற்றே வேந்தன் அளியின்மை வாழும் உயிர்க்கு – அவ்வகைத் துன்பம் பயக்கும் அரசன் தண்ணளியில்லாமை அவன் நாட்டு வாழும் குடிகட்கு.
(சிறப்புப்பற்றி ‘துளி’ என்பது மழைமேல் நின்றது. ‘உயிர்’ என்பது குடிகள்மேல் நின்றது. மேல் ‘வான் நோக்கி வாழும்’ என்றதனை எதிர்மறை முகத்தால் கூறியவாறு.).

உரை:

மழையில்லாவிடில் துன்பமுறும் உலகத்தைப் போல் அருள் இல்லாத அரசினால் குடிமக்கள் தொல்லைப்படுவார்கள்.

சாலமன் பாப்பையா உரை:

மழை இல்லாது போனால் எத்தகைய துயரத்தை மக்கள் அடைவார்களோ, அத்தகைய துயரத்தை, நேர்மையில்லாத ஆட்சியின் கீழும் அடைவார்கள்.

மணக்குடவர் உரை:

உலகத்திற் பல்லுயிர்க்கும் மழையில்லையானால் வருந்துன்பம் எத்தன்மைத்தாகின்றது; அத்தன்மைத்து, அரசன் அருளிலனாதால் அவன் கீழ் வாழும் மக்கட்கு. இஃது அருள் செய்யாமையால் வருங் குற்றங் கூறிற்று.

Transliteration:

thuLiyinmai GnaalaththiRku etratrae vaendhan
aLiyinmai vaazhum uyirkku

Translation:

As lack of rain to thirsty lands beneath,
Is lack of grace in kings to all that breathe.

Explanation:

As is the world without rain, so live a people whose king is without kindness.