குறள் 1235

கொடியார் கொடுமை உரைக்கும் தொடியொடு
தொல்கவின் வாடிய தோள்.

மு.வரதராசனார் உரை:

வளையல்களும் கழன்று பழைய அழகும் கெட்டு, வாடிய தோள்கள் (என் துன்பம் உணராத) கொடியவரி்ன கொடுமையைப் பிறர் அறியச் சொல்கின்றன.

பரிமேலழகர் உரை:

(இதுவும் அது.) கொடியார் கொடுமை உரைக்கும் – கவவுக்கை நெகிழினும் ஆற்றாதாட்கு இக்கால நீட்டத்து என்னாம் என்று நினையாத கொடியாரது கொடுமையைத் தாமே சொல்லாநின்றன; தொடியோடு தொல் கவின் வாடியதோள் – வளைகளும் கழன்று பழைய இயற்கை அழகும் இழந்த இத்தோள்கள், இனி அதனை யாம் மறைக்குமாறு என்னை? (‘உரைக்கும்’ என்பது அப்பொருண்மை தோன்ற நின்ற குறிப்புச் சொல். ஒடு – வேறு வினைக்கண் வந்தது. ‘அவரோடு கலந்த தோள்களே சொல்லுவனவானால், அயலார் சொல்லுதல் சொல்ல வேண்டுமோ’? என்பதாம்.).

உரை:

வளையல்களும் கழன்று விழ, இருந்த அழகையும் இழந்த தோள்கள் என்னைப் பிரிந்திருக்கும் காதலரின் கொடுமையை ஊருக்கு உரைக்கின்றன.

சாலமன் பாப்பையா உரை:

வளையல்கள் கழல, முன்னைய இயற்கை அழகையும் இழந்த என் தோள்கள் கொடிய அவரின் கொடுமையைப் பேசுகின்றன.

மணக்குடவர் உரை:

கொடியாரது கொடுமையைச் சொல்லாநின்றன வளையோடே கூடப் பழையவாகிய அழகினை யிழந்த தோள்களும். இது தலைமகளாற்றுதற்பொருட்டுத் தலைமகனை இயற்பழித்துத் தோழி கூறியது.

திருக்குறளார் வீ. முனிசாமி உரை:

வளையல்களும் கழன்று, பழைய இயற்கையழகும் இழந்த இத்தோள்கள், கொடிய தலைவரது கொடுமையினைத் தாமே எடுத்துக் கூறுகின்றன.

Transliteration:

kotiyaar kodumai uraikkum thotiyodu
tholkavin vaadiya thoal

Translation:

These wasted arms, the bracelet with their wonted beauty gone,
The cruelty declare of that most cruel one.

Explanation:

The (loosened) bracelets, and the shoulders from which the old beauty has faded, relate the cruelty of the pitiless one.