குறள் 1053

கரப்பிலா நெஞ்சின் கடனறிவார் முன்நின்று
இரப்புமோ ரேஎர் உடைத்து.

மு.வரதராசனார் உரை:

ஒளிப்பு இல்லாத நெஞ்சும், கடைமையுணர்ச்சியும், உள்ளவரின் முன்னே நின்று இரந்து பொருள் கேட்பதும் ஓர் அழகு உடையதாகும்.

பரிமேலழகர் உரை:

கரப்பிலா நெஞ்சின் கடன் அறிவார் முன் நின்று இரப்பும் – கரத்தல் இல்லாத நெஞ்சினையுடைய மானம் அறிவார் முன்னர் நின்று அவர் மாட்டு ஒன்று இரத்தலும்; ஓர் ஏஎர் உடைத்து – நல்கூர்ந்தார்க்கு ஓர் அழகு உடைத்து. (‘சிறிய சுருக்கத்து வேண்டும் உயர்வு’ (குறள்-963) என்றதனால், அவர்க்கு அது கடன் எனப்பட்டது. அதனை அறிதல், சொல்லுதலுற்று உரைக்கலாகாமைக்கு ஏதுவாய அதன் இயல்பினை அறிதல். அவ்வறிவுடையார்க்கு முன்நிற்றல் மாத்திரமே அமைதலின், ‘முன் நின்று’ என்றும், சொல்லுதலான் வரும் சிறுமை எய்தாமையின், ‘ஓர் ஏஎருடைத்து’ என்றும் கூறினார். உம்மை அதன் இழிபு விளக்கி நின்றது.).

உரை:

உள்ளதை ஒளிக்காத உள்ளமும், கடமையுணர்வும் கொண்டவரிடத்தில் தனது வறுமை காரணமாக இரந்து கேட்பதும் பெருமையுடையதே யாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை:

ஒளிவு மறைவு இல்லாத மனம் உடையவராய், இது என்கடமை என்று அறிபவர் முன்னே நின்று, ஒன்றை அவரிடம் கேட்பதும் கேட்பவர்க்கு அழகுதான்.

மணக்குடவர் உரை:

கரப்பிலாத நெஞ்சினை யுடைய ஒப்புரவறிவார் முன்பே நின்று, இரத்தலும் ஓரழகுடைத்து. இஃது ஒப்புரவறிவார் மாட்டு இரத்தலா மென்றது.

Transliteration:

karappilaa nenjin katanaRivaar munnhindru
irappumoa raeer udaiththu

Translation:

The men who nought deny, but know what’s due, before their face
To stand as suppliants affords especial grace.

Explanation:

There is even a beauty in standing before and begging of those who are liberal in their gifts and understand their duty (to beggars).